Babacigim Şiiri - Hüseyin Kırkgeçit

Kac yil gecti seni görmedim bilemedim yüzünü rüyalarimda
Oglun gurbet cocugu,gurbette üsüyen tenin sicak yani sen
Her ses bir ümit sanki memleketimden gelmis gibi hissederim
Yikilan rüyalarim burda Harman oldu sigaranin dumanindan

Sabahlarim hicran rihtimindaki balikcinin rüzgar bekleyisi
Aksamlarim vuslat koynunda bekleyen sevgilerin elindeki fener
Ara sira fanilik rüzgari eser evimin önünden sessiz ve ilik
Zannederim memelekette birakdigim evimin önünde esti

Yetim sesler,gönüller,asklar,hayaller,ümitler,acilar hep burda
Biliyormusun baba zaman zaman birileri gelir buralara hissettirir
Bize gurbetin hicret yaninida ruhlarimiza üfler cennet kokusunu
Ah babam bazen cocuk kalbi gibi cosupda ellerine sarilip
Sana herseyden aldirmak sonra onlari mahallenin cocuklarina dagitmak

Senin elinde sonsuza ulasmak,senin gözlerinde hayallere dalmak
Hep gurbet gecelerimden kalma sana söyleyemedigim hayalleridir
Bilemedimse seni kendi kalbimde affet benden yana evlat gibi
Tutsagi olsam,ayagimda pranga olsa gurbetin,bir gulusun yeter bana

Hangi siirde seni anlatmadimki her siirde bir sevgilim oldun
Her satirda hicranlarim,arzularim,hasretim oldun,babam oldun
Gönlümün kuytularinda kalmadi bir damla su kovani sallama
Bos gelir a canim gurbet,kalmadi bende bir damla mecal; hasretten

Her gece heyacanli bir bekleyisim var sanki her kalb atisimi duyarsin
Hissim o ya; zannederim Zaman suzulur ellerinden de yolumu gözetlersin
Sirtimda bir hasretin bin duasi,askin kader bekcisi,yollar beni bekler
Gurbetin koynunda,en aci günlerim sahilsiz deryalarin dalgasi gibi savrulur
Gurbet ufuklari sessizdir kimse anlamaz hicret etmeyince baba hasretini