Babacığım Şiiri - Necati Tarak

Aramızdan ayrılalı beş ay oldu
Dolduramadık hiç birimiz yerini
Mezarlıkta isimsiz bir mezarın
Sessiz yaşanmış sanki hayatın

Yaz kış gece gündüz demedin
Dağ bayır ovalara mesken tuttun
Hepsinden önemlisi güzel ahlakı
Dünya malları dostlukları bıraktın

Hangisini anlatsam hatıralarının
Hayatın iz bırakan anılarla doluydu
Yoksulluk ve fakirlik diz boyuydu
Hayat mücadele sevgi huzur boldu

Çocuklar “Babanız banka gibidir
Fazla kazançları bankaya atınız” derdi
Şimdi inandık ama vakit çoktan geçmişti
Bıraktığı mülkleri paylaşmaya uğraştık

Bir gün pahalı bir kazak almıştım.
“Üç tane alsaydın üçümüzde sevinseydi”
Gecenin karanlığında taşınan kömürler
Siyah leçe taşlarıyla ördüğün duvarlar

Okuyamadı ama okutmayı severdi
Bir gün torununa okul için para gerekti
Ceplerine paraları doldurarak gelmişti
Saydı paraları teker teker okusun diye

Camiye gittim yeri doldurulmuştu
İmam namazın yine kıldırmaktaydı
Çevresindeki cemaati sürekli değişmekte
Yaratana kavuşma hazırlıkları sürmekte

Adana’dan nar getirtip diktirmişti
“Hacı ne yaparsın bu yaşta” demişlerdi
“Sizde Hacı Ali Tarak dikti gitti dersiniz”
Öylede oldu o narlar bizlere emanet oldu

Torunların erken evlenmesin isterdi
Ben on dört yaşında evlendim derdi
İsteğin geçte olsa yerine geliyor şimdi
Bize emaneti teslim zamanı geldi mi ola

Gelen gider doğan ölürmüş meğer
Her gidişte uğrarım mezarlıkta yanına
Geçende dayımı da komşu ettik sana
Yeni komşular sürekli gelir yanına

Yıllar sizleri de ihtiyarlattı sonunda aldı
Ali Tarak’ın ünü bütün memlekete yayıldı
On evlat nice torun ve toruncuklar bıraktı
Asli memleketine tebdil-i mekân eyledi.
30.08.2011
Akbez