Geceden başlamıştı bulutlar ağlamaya
Bir perşembe sabahı
Hıçkıra, hıçkıra
Ardı ardına inliyordu ezan sesleri
Babacığım yatıyordu
Benzi solgun, fersiz gözlerle
Gözlerime bakıyordu
Sanki benim gelmemdi beklediği
Baktı, baktı
Belki bir şey söylemekti istediği
Ama söyleyemedi
Sonsuzluğa uzayan son nefesini
Benim kollarımda verdi
Anlayamadım verdiği son nefesini
Çünkü babam bırakıp gidemezdi
Bizleri, sevdiklerini
Bense durmadan siliyordum
Terleyen o yağız bedenini
Bir yandan giydiriyordum
Tertemiz gömleğini
Hala bekliyordum
Bana bir şeyler demesini
Ama
Açmadı bir daha o ela gözlerini
Bilemedim
Bizi çoktan terk ettiğini
Ruhlar âlemine uçarak, temelli gittiğini
Son defa öptüm, kokladım
Buz kesen, o müşfik ellerini
Canım babacığım!
Gittiğin yer, nurlarla dolsun
Mekânın cennet, ruhun şad olsun
22. Eylül.2005 - İstanbul
Perşembe - 06:15
Kayıt Tarihi : 26.9.2005 03:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç
geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
geçince başlayacak bitmeyen sükun bu gece
ya aşk içinde harabol ya zevk içinde gönül
ya lale açmalıdır göğsümüzde yahut gül
ölüm ne ince bir çizgi bitmeyen hasret onda gizem onda özlem acı keder ..... duygu yüklü şiiri ve şairini kutlarım
Benim babam da kucağımda ölmüştü:bana
yine o kahreden an'ları yaşattınız.
Şiirinize gelince:Olağan üstüydü!
NUR ICINDE YATSIN
TÜM YORUMLAR (25)