Babaannem Ve Ben Şiiri - Ismail Samur

O sabah erkenden kalkmış
Karanlıkta yola çıkmıştık,
Yol yokuştu
Soğuk iliklerimize işliyordu.

Çok geçmeden
Güneş kendini gösterdi
Biz hala
yokuş yukarı tırmanıyorduk.

Elimizi uzatsak tutacağımız
İçimize sokacağımız
Erciyes
meğerse ne uzakmış

Babaannem
Bütün çiçeklerin adını
Böceklerin dilini biliyordu.

Keserlerimizi çıkardık
Babaannemin gösterdiği
Bütün kökleri topladık.

Eve gelince bu kökler
Renk renk boya
İpler nakış nakış
halı olacaktı.

O gün ilk defa
Büyüdüğümü farkettim
Güneşi doğarken görmüştüm.