Babaannem Şiiri - Yunus İlemin 2

Yirmi yedi Ocak, Fatma ebemin, sefer günü.
Unutulur mu, iki bin dokuzun böyle bir günü;
Ama, yerin ve göğün ağladığı bir günü?
Bize matem günüydü; ama ebemin düğünü!

Ben kaldım ebesiz, dedemse eşsiz;
Dedem artık sessiz ve de neşesiz!
Bulunur mu onun gibi babaanne;
Cömertlikte, misafirperverlikte eşsiz.

Çıkıp varınca yanına, değil bir iki;
Oturtacak yer bulamazdı, iyi mi?
Öyle gönül hanesinde ağırlardı ki,
Hissedersiniz kendinizi çok değerli.

Üzerine olsun Allah'ın mağfireti,
Ve dahi O'nun engin rahmeti!
Özledik seni güzel kalpli ebem,
Mekanın olsun Firdevs Cenneti!

Yunus İLEMİN
Dağal / 27.01.2024