Bu günü de görecek miydim dedi baba
Bir tabut taşıyordu omuzlarında
Bir erkek olarak hiç bu kadar içten,
Hiç bu kadar doyasıya ağlamamıştı
Oğlunu taşıyordu mezarına..
Dizleri titriyor,sendeliyordu
Topraklar almaz,çok büyüktü sızısı
Yıllarca özenle büyüttüğü umutlarını taşıyordu.
Babalar oğullarını gömmemeliydi,
Ama giderek artıyordu genç ölenlerin sayısı…
Kayıt Tarihi : 18.5.2007 13:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Dokumacıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/05/18/baba-ve-tabut.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!