Baba, Topla Bizi Şiiri - Mustafa Ali Akbaş

Babama hasretiz, ana yüzünden
Şirretten geç, bari sen topla bizi
Nice ipler geçti, o boğazından
Hayattan geç, bari sen topla bizi

Zalimin eline düştük biz baba
Huyuna diline dolaştık baba
Düşman değil dostla uğraştık baba
Posttan vazgeç, bari sen topla bizi

Bilirim evinde rahat bırakmaz
Çenesi yorulup, susup oturmaz
Eziyetler eder, hiç konuşturmaz
Sustan vazgeç, bari sen topla bizi

Etrafına saçar, hep kucak kucak
Vermez bize saklar hep köşe bucak
Kalmadı evde ne odun ne ocak
Dosttan vazgeç, bari sen topla bizi

Hiç sevgi görmedik, çeneden başka
Sırtında çıkarsan onu da köşke
Ne imana gelir, ne de ol aşka
Aşktan vazgeç, bari sen topla bizi

Geceler uyutmaz, diken batırır
Seni mezarında bu zor yatırır
Oğluna kızına zehir yutturur
Dertten vazgeç, bari sen topla bizi

Merhamet yok, evlat eşe acımaz
Babam, sensin bizim bir tek acımız
Ağlıyor oğullar ile bir tek bacımız
İnattan geç, bari sen topla bizi