BABA SENİ UNUTMADIM.
Ben, şu anda kırk yaşındayım. Bugüne gelene kadar geçen zamanı bazen gözümün önüne getiririm. Çoğunlukla da o anılar, beni çocukluğumda başlatır gezintiye.
O günleri hatırladığımda, iki oda ve küçük bir mutfaktan ibaret olan küçük ama mutlu bir ailenin yaşadığı o lojman, tıpkı trenin vagonları gibi dizelenir gözlerimin önünde.
O lojmanda, geçirdiğim zamanları hiç unutmadım ve unutacağımı da sanmıyorum. Sarı saçlı, yeşil gözlü, hafif çilli bir kız çocuğu, çocuk saflığıyla, kümeste beslediği tavukları, yemlerken bulurum. Okul bahçesinde, en güzel ve eğlenceli oyunları oynarken, attığı kahkahaları duyarım.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
