Baba Seni Özledim Şiiri - Mehmet Akif Ardıç

baba seni özledim
kaç gece gözyaşlarımı bürüyerek uzandım yastığa
biliyor musun kaç gece uykularımdan korkarak uyandım
yokluğun düşünce hatrıma
baba seni özledim

baba seni özledim
gözlerimde eski zaman renkler
intizârımı sürerek toprağa
bürüdüm yüzünü limon çiçeklerine

içimde soluyor yaşama isteği
solunca hayat dolu güller
durmayınca yanaklarımda
gözyaşlarım yine...

hani gözyaşım dedim ya
inanma, ağlayamıyorum hiç gönlümce
yüzümde derin çizgiler
gönlümde bir isyânı besliyorum:

«niçin gittin uzaklara niçin?
baba seni özledim.»

gönlümü incitiyor her tebessüm
kalbim çarpıyor her baba lafına
şimdi daha çok ilgimi çekiyor ölüler
âşinayım yeşil-beyaz mezârlarla

her yerde haykırıyor ölüm:
bana gel! bana gel!
korkuyorum
o kadar yarım kaldı ki işlerim
belki de imkânsız tamamlanması
ölümü düşünüyorum baba acaba nasıl birşey
sen bilirsin karanlığa nasıl alışır insan
dostsuz- arkadaşsız sadece yıldızlarla
nasıl yaşar insan mezarda babasız

baba! bak hâlime gidişim hoş değil
gönlüm vuracak atını ölümün yeline
kıpırdayacak çiçeklerde sadece hasretim
belki iki-üç dost
yaşatacak hayâlim

ama baba seni özledim
özledim derken sanma çıkıp gittin dünyamdan
sanma silinip gittin baba
öylece sende kaldım şimdiyi unutmuş öylece
boğazımda düğümlenen hıçkırıklar, zehir olan yemekler
içtiğim su bile acı
düşününce toprak olduğunu

ayrılık ateşi çoktaaan harâb etti mülkümü
geriye kalan bir yangın yeri baba
geriye kalan bir ölünün evi
göğsüme işlenen sapsarı yüzün
ak saçların, merhametli bakışın
baba sesin nerede
gözlerin, ışığı mı süslediler
hani bayramlarda öptüğüm o gül kurusu el
hani canım babam gülüşlerin nerdeler
boğazımda kuruyan unutulmuş 'baba' sözü
gözyaşlarımda sessiz yetim ayrılıklar

özledim baba özledim
hayatım karanlık bir zindandan farksız

ışığım ol gel ışığım ol

asıl şimdi yitirdim güneşimi
asıl şimdi yetim kaldım ölüme

affet babacığım verdiğin emekler için
geç anladım seni özledim diyebilmek için
her gece yastığımda için için
ağlarım yokluğunla
gel artık babam seni özledim

2002