hani her sabah kalkar kalkmaz yatağimizdan ilk önce derizya anne babam nerde hep duyduğumuz oğlum baban işte
akşami beklemek varya elimde bazen bir oyuncak bazende merakli bir bekleyiş
acabalar sari veriyor içimizi acaba akşam babascim ne getirir bana
cocuk akli işte buyuyunce babam gibi olacağim derdim kendime
nerden bileyimki yaşamak buyumek kiyameti yaşatacak
sanirdimki babam hep benimle kalacak hiç toprak olmayacak
işte benim kiyametim işte benim ilk acim babami kaybedişim
her akşam gibi merakli bekleyiş saatler çildirmiş benim yüreğim çildirmiş
aci bilmeyen kalbim ağlayan gözleerim bu kez babam için yaş dokecek
anlamsiz bekleyişin ardina haykirmalar ali verdi annemin aci çekişi cocukluğumdan kaldi anilarimda unutamadim o geceyi saat sabaha karşi unutamadim o geceyi
kiyamet dedikleri buymuş meğer aslinda her canli tadarmiş yaşadikça
bendaha 8 ayşinda yetim kaldim hasret kaldim babaya
anlatsamda dunyaya aci bende anlayamaz kimse
ben bu yaşta kiyameti yaşadim en mutlu animda
her mezar başinda döktuğum göz yaşimda çikip gelse yine şafask sökunce
annemin gözu yolda ben sorduğumda gelecek der hiçkira hiçkira
ruyalarimda olsada görmek görmek ne mutlu bana
kiyameti yaşadim seninle baba babacim deyişimlee..
Kayıt Tarihi : 13.4.2006 21:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!