. Babayı kaybetmek hayatta ki en kötü şeydir. Bir kere kaybettiğin zaman bir daha geri gelmez. Ben kaybettim hayatta ki en değerli varlığım olan babamı kaybettim. İlk önce baba özlemiyle yaşarsın. Sonra beraber 20 yıl gezersin. Yıllar geçer baba gider. Sadece elinde bir fotoğraf kalır. Yıllar geçer hatta bir ömür geçer. Yinede o fotoğraf sandıkta saklarsın. Unutmazsın asla. Yüreğine bir ömür kilitlenir, saplanır. Her kapı çaldığında belki odur diye ümitle kapıya koşarsın ama o değildir üzülür odana gidersin fotoğrafı alır doya doya sever, bakarsın. Öpersin sonra bir bakmışsın rüyana girmiş baban koşarsın sarılır öpersin rüyanda doya doya bakarsın. Sonra bu mutluluğu bir gürültü bozar. Odaya kardeşin girer. Hiçbir şeyden habersizdir. Öyle gülüp durur. Kim bilir belki babam geri gelir dağılmış ailemiz mutlu olur diye gerçekleşmeyecek hayal kurarsın. Artık gökyüzünde bir yıldız kayarak düşmüş Pirpirimin üstüne. SİZ BABA’YI BİLİR MİSİNİZ?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta