Kırk yıl geçti, baba yurdu kimsesiz
Yıkılmış bacalar, odalar sessiz
Duvarları kalmış, insana hasret
O da ölü gibi, kalmış nefessiz
Girdim içeriye, kapısı açık
Yamulmuş duvarlar, gönyesi kaçık
Özel eşyaları, gizli koyduğum
Tozlara bulanmış, küçük dolapçık
Kiremitler kırık, çatısı akmış
Şu rafta ki, eski kemik tarakmış
Kırık dökük, birkaç parça eşyayı
Fazla diye, akrabalar bırakmış
Hatıralar, canlandılar gözümde
Hasretliğim, gizli kalmış özümde
Bir gün kısmet olur, dedim inşallah
Anneme, babama, vedâ sözümde
Ne çabuk da geçmiş, o uzun yıllar
Taklitler çoğalmış, yitmiş asıllar
Zamanla tegayyür, sebep ve sonuç
Büyümüşler, ergin olmuş tıfıllar
Gördüm bayram günü, üç beş akrânı
Eşi, dostu, akrabayı, yârânı
Yılların izleri yüzlerine derç olmuş
İmkânsızdır durdurmak, ilerleyen zamanı
Kayıt Tarihi : 28.1.2023 21:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!