Baba’ma Şiiri - Hulusi Emeksiz

Beyazlamaya başlamış dalga dalga saçlarıyla
Dik duruşlu,vakur bakışlı adam.
Büyükle büyük,
Küçükle küçük olan adam.
Herkesle arkadaş,
Herkese yoldaş olan adam.
Acelen neydi bilmiyorum ama
Çok zamansızdı gidişin be adam.

Sonu gelmiş de haberim yok ahir zamanın,
Böyle zamansız gidişlere dayanmaz bu yürek,
Acı,elem ve gözyaşı
Kolkola girip üzerime gelirken
Dik durmak gerek,yıkılmamak gerek
Ama nasıl?
Böyle durumlarda
İnsanın yanında dayanabileceği bir babası olsa gerek.

Sitemim acele gidişinden,
Kızgınlığım zamansız ölüşünden,
Yoksa daha şimdiden özledim seni.
Ve baharı beklerken zemheriyi soğukları geldi yüreğime,
Hazan yaprağı gibi savruldum,
Bir o yana bir bu yana.

Çok ama çok üşüyorum,
Mutsuzum,ağlıyorum,
Ne yapacağım,
Ne edeceğim bilmiyorum,
Umarsızım,umutsuzum,
Bitkinim,yalnızım,
Dermansızım,takatsızım
Dinecek gibi değil bu yürekteki sızım.
Dayanacak gücüm yok,
Koca çınar yıkılmış ki,
Fidan daha ne kadar dayanacak.

Ne kadar ağlasamda faydasız,
Farkındayım acıda olsa bazı şeylerin,
Ama her şeyin ötesinde
Bildiğim bir şey varki;
Kendini çok özleteceksin,
Umutla bekleteceksin,
Gelmeyeceğini bile bile sevenlerine,
Gerçek dünyanın gerçek adamı,
Kendini çok özleteceksin.

(06 NİSAN 1988)
22.30
İSTANBUL