Baba'ma... Şiiri - Fikret Turhan

babam,
benim Yaşar ustam...
babam,
beni dünyaya açan ustam...
babam,
beni emekle kutsayan ustam...
babam,
beni bana ulayan ustam...
babam,
ben ''ustam...'' dedikçe
annemin dediğine göre
''baba..'' demediğim için
kızarmışsın bana...
babam.
sonra başladım
''baba...baba...'' demeye
nerden bilecektim ki
sessizce ölümün yaklaştığını
bu sözlerinin haberciliğinde sana...
babam,
23 Kasım 1980 sabahında
karanfil seramızın üstünü kapattığımızda
elinde keserin başında kasketin
düşüverdin kara toprağa...
babam,
işte o anda
benim ustamdın yine
tek bir şey kalmıştı öğretmediğin
ölüm denen bu şaka...

Fikret Turhan-Yalova,
25.12.2014