Baba ile Oğul Şiiri - Kasım Karaca

Bir babaydı o
Büyük tufanları görüyordu
Bir ömrünü bir gemiyi inşaya adadı
Ve bir oğlu vardı hırçın ve yalçın belki de tufan
Babasına hiç inanmayan
Ve gün geldi her yerden sular kaynadı
Baba gemiye bindiği zaman
Bakın şu ahvale ki pek yaman
Bütün kutsal değerlerini çiğneyerek evladına, içindeki derin şefkat adına:
Ey oğulcuğum can babacığım
Gel bizimle gemiye bin
dedi sulardan kaçan ama babasının gemisine binmeyi reddeden hırçınlığa.
Oğul ise yine Nuh dedi ama peygamber demedi.