Baba Hani Sen Sabah İşe Gitmiştin ya?

Çocuklar,
Varya çocuklar,
Bazen boylarından büyük,
Öyle ebe laflar ederler ki,
Bunu duyan büyükler ağlar!
*
Baba,
Çocuklarını okutmak için,
Köyden göç etmiş şehre…
Bir dost vasıtası ile girmiş,
Asgari ücretli bir işe.
Çok şükür deyip,
Her gün aynı saatte,
İşine gidip gelir.
Artan zamanlarda,
Tüm mesaisini ailesine verir.
Kafasında uzun hesaplar yapar.
Aldığı ücretten ne kısabilirse,
Tasarruf adına üst üste katar.
İster ki gelecekte çocuklar,
Olmasın muhanete naçar!
*
Haberlerde,
Kriz söylentileri dolaşır,
Bunu duyan baba tuhaflaşır.
Açık kapı bırakmamak için,
Canla başla daha çok çalışır…
Ama nafile…Çünkü çalıştığı şirket,
Personel indirimine karar verir.
Çekilen kurada korktuğu başına gelir.
*
Anlatır işten çıkarıldığını,
Üzüle büzüle, biricik eşine…
Kendi suçlu olmasa da,
Eziklik duyar yine.
Eşi, sen sıkma canını,
Ekmeğin gevreğini içine sarar yine
idare ederiz … Allah bir kapı kapatırsa,
bin kapı açar, hele sabır der…ama
Görünüşü üzüldüğünü belli eder..
Baba çocuklarına hissettirmemek için,
Sabah yine aynı saatte çıkar evden!
Çarşı- Pazar iş arar, her yerden.
Ama nafile… Çünkü oynayan taş
Düzen tutmaz birden!
*
Anne çocuğu hastaneye götürür.
Eski alışkanlıkla ilaçları almak için,
Eczaneye girer. Reçeteyi verir.
Eczacı sigortanız bitmiş,
İlaç alamazsınız deyiverir…
Anne kusura bakmayın,
Bilmiyordum deyip çıkar.
Tutar çocuğunun elinden,
Biraz parkta oturalım yavrum,
Çok fena yoruldum der.
Aksilik bu ya, baba da
Çocuklarına belli etmemek için,
Zaman doldurmak adına,
Aynı parkta oturmuş bekler.
Çocuk görür babasını,
Koşar sarılır boynuna…
Babacığım hani sen sabah
İşe gitmiştin ya!
Sende benim gibi
Hastalandın mı yoksa?
Neden oturuyorsun yalnız burada?
Bize ilaç vermedi eczacı amca..!
Anne sus dese de çocuk devam eder,
Ebe ebe konuşmaya….
Babanın boğazına kelimeler düğümlenir,
Yavrum işten çıkarıldım diyemez,
İçin için hüzünlenir ve başlar,
HÜNGÜR HÜNGÜR ağlamaya….!