Baba…
Sana böyle demek kolay oldu,
çünkü sen kapını bana
damat olduğum için değil,
evlat saydığın için açtın.
Evinize adım attığım gün
yalnızca bir yuvaya değil,
senin öğrettiklerine de girdim.
Duruşunla, sözünle,
insanlığın en temiz hâlini gösterdin bana.
Beni kırmadan uyardın,
yolumu bulayım diye yol gösterdin.
Bir öğüt verdin mi,
defterime değil hayatıma yazıldı.
Bugün Öğretmenler Günü.
Ve ben biliyorum ki:
Bir adam bir aileye sadece “baba” olarak değil,
“rehber” olarak da girebiliyorsa,
öğretmendir.
Belki çok yan yana gelemedik,
aynı sofrada uzun uzun oturamadık,
ama telefonda kurduğumuz o kısa cümlelerde bile
büyük bir sıcaklık vardı.
Her aradığımda
sesinle bir güven çöktü içime;
“İyi misin evladım?” deyişinde
babalığın en sade hâlini duydum.
Uzaktan da olsa
yol gösterdin bana.
Bazen bir nasihat,
bazen sadece bir “dikkat et” sözü
koca bir ders oldu.
Yazan
Korhan KÜLÇE
Kayıt Tarihi : 24.11.2025 17:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!