Baba Evi Şiiri - Münzevî Muhayyelât

karanlığa dokunup gölgeye soyun şimdi
takvimlerden hesap sor ve de zamana diren
suretleri yok sayıp aynaları kır haydi
ya bu ana gir durul ya da tarihle kirlen

kopmaz düğümleriyle bağlarken seni gece
bırak gölgeler biraz aslından ayrı kalsın
düşmeden yürü ipte çok keskin ve çok ince
ay su ile raks etsin senin kalbin yıkansın

işte her gece böyle bir baba ocağında
uyanmayı düşle ve hep ıslat yastığını
ömür kanar düş yanar hayalin sıcağında
düşman yapmaz insanın kendine yaptığını

m.M..