Baba Evi Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Gittim baba evine,
Dolaştım odaları.
Çerçevede resimler:
Hep solmuştu renkleri.

Aylarca açılmamış,
Köydeki baba evi.
Ah! Çekerek düşündüm:
Orda geçen günleri.

Müsafir odaları:
Şimdi bomboş duruyor.
Kapılar, pencereler:
Ne insanlar tanıyor.

Muhabbetler olurdu:
Köylerde ki, evlerde.
Hepsi tarihlik oldu;
Kaldı hatıralarda.

Dolaştım köyün içinde;
Baktım komşu evlerine.
Açılmayan kapıların;
Sırğan bitmiş önlerine.

İlk okulda kapanmış,
Çocuklar okumuyor.
Birir,birer çocuklar:
Köylerden toplanıyor.

Cami yine yerinde,
Cemaatı yok gibi.
Köyler hep terk edilmiş,
Sanki savaş var gibi.

Bir çok ev kapalıdır,
Açılmıyor kapısı.
Çoklarının camı yok.
Duman tütmez bacası.

Evlerde ocak çökmüş,
Artık ateş yakan yok.
Terk edilmiş,gidilmiş,
Köyde böyle ev pek çok..

Bilmem daha dönermi;
Eski günlere köyüm?
Düşündükçe köyleri:
Cidden çok üzülürüm.
12.07.2003