Bundan yirmi yıl önce şahit olmuştum o acıya
Genç iki çocuklu bir ailenin reisi esrardan ölmüş
Çocuklar küçük baba bile diyememişler ona
Mert yavrum hiçbir şeyden haberi yok
Beni görünce baba diye bilirmiyim sana
Söleyince içim doldu ağlıyamadım onların o haline
Kadın yıkılmış ölmek istiyor ama
Çocuklar olmasa
Ailenin anne ve kardeşleri mahvolmuşlar
Ayak da dursalar da
Her şey kuralın da
Hayat devam ediyordu sonunda
Babaları evi önceden terk etmiş başka bir kadınla
Yaşıyor
Ölen genç ona kahrederek kendini
Esrar eroine vermiş belkide ona bağlıydı bu ölüm var ya
Uzun zaman geçti o genç kadına sahip çıkmış aile
Küçük erkek kardeşleri yiğenlerine
Başka kimseye baba demelerine dayanamamış
Evlenmiş yengesiyle
Geçen çocuklardan Mert'i gördüm askerden dönmüş
Benden bile uzun delikanlı olmuş be
Gördünmü hayat devam ediyor
Bir de git onlara sor bütün bu geçen zamanı
Acılar düştüğü yerde iz bırakıyor,yaşlandıkça
Bütün bunlar ileride tek,tek açığa çıkıyor
Acılar düştüğü yeri yakıyor bak
Yakıyor insanı acılar
24.04.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 24.4.2008 11:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yılalar önca gaynıma ziyarete gelmiş orda gördüm duymuştum tüm bu acıları Allah sabır versin kimseyede vermesin o acıları taddırmaya şiiri yazarken yüreğim o anı yaşadı da
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!