Baba Şiiri - İsa Kaplan

Yürüşüne bakardım ufakken nasıl ayağa kalkılır diye.
Yürüdüm,bakardım ağzına o sesler nasıl çıkar diye.
Konuştum ilk kelimem sen oldun bakardım gülüşüne.
Gülmesini öğrendim senden gülümsedim hiç üzülme diye.
İş yaparken seyrederdim seni yardım edeyim diye.
Ufacık ellerim beceriksizdi bozardım herşeyi sen tekrar yapdiye.
İzlerdim her davranışını ahlak nedir sormadım örneği sendiye.
Büyüdüm seni izleyerek her hareketini konuşmanı sessizce.
Şimdi kocaman oldum ama seni görünce çocuklaşmam niye.
Şımarık bir çocuk gibiyim sen varken sus büyüdüğümü söyleme.
Bende baba oldum şimdi iyi ki varsın ilk kelimem babam.