Bâb-ı Cennettir Rasulullah

Bâb-ı Cennet’tir Rasûlullâh, o’dur sertâc-ı ebvâb
Nûru olmuş her seven kalbin, o pâk yüz, parlayan bâb

Hakk’a tâlib kulların baş tâcı olmuş her zaman o
Aşkla bağlanmış Muhâcirler’le Ensâr şanlı Ashâb

Nûra dâvet eyleyen Son Elçi’nin aşkıyla coşmuş
Cân sunup Allâh için gayret kılıp koşmuş o ahbâb

Fîsebîlillâh cihâd eyler o eşsiz kahramanlar
Merdçe harb etmekte olmuş hepsi mâhir, hepsi erbâb

Çok değersizdir, o âşıklar için, dünyâ nedir ki
İşte bir kaç lokma ekmek, sonra bir kaç parça esvâb

Tez geçer fânî ömür, dîdârı ister pâk gönüller
Her seher ağlar sevenler hepsi sevdâsıyla bîtâb

Hak Rasûl’ün sünnetinden kıl kadar sapmaz o dostlar
Onlarındır en güzel, yol en güzel ahlâk u âdâb

Ey güzel Rabbim selâm olsun o mahbûb Elçine
Nûr saçan sevdâlı yıldızlarla çevrilmiş o mehtâb

Tertemiz pâk, tatlı berrâk bir denizdir kutlu Elçi
Ondadır her gönle dermân, Âb-ı Kevser misli hoş-âb

Bir sebeb kılmış lûtuf rahmet için Hak Son Rasûl’ü
Bir duâ kılsın, olur âlemde rahmet, cümle esbâb

Şükreder her dem ulülelbâb, haber var çünki Arş’tan
Müjdeler var, hamd eder ağlar da her sevdâlı evvâb

Yıldırımdan bir kılıçtır Son Nebî parlar cihanda
Kahreder tâğûtu birden, mahvolur küffâr u ahzâb

Kim yalanlar Hakk’a dâvet eyleyen Sâdık Nebî’yi
Ol Rasûlullâh’a mağlûb oldu her inkârcı kezzâb

Başka bir bâb sorma hiç yok Son Nebî’den sonra ey dost
Ondadır aşk ondadır yol, işte kulluk işte mihrâb

Medhederken belki bâzen eski sözler söylerim ya
Tâze sözler hoş haberler onda hep ummân u seylâb

Sen şefât eyle son ümmet için ey kutlu mürsel
Lûtfedip afveylesin yâr Ol Afüvv Ğaffâr u Tevvâb

Sen nazar eyler isen Rahmet saçar Rabbin güzel dost
Hem Kerîm’dir hem Halîm’dir çünki ol Rahmân u Vehhâb

Bir saâdettir Habîbullâh’ı sevmek kurtuluştur
Bâb-ı Cennet’tir Rasûlullâh o’dur sertâc-ı ebvâb