Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Yüreğinize sağlık. Kalbi serzenişlerimizi ne de güzel dillendirmişsiniz.. Evet bazen insan herşeyi ortaya koyar, gayret eder de, sonunda yine de kaderin hükmünden kurtulamaz... İşte o vakit teslim olup, tevekkül haline bürünmekten başka da çare kalmaz.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta