Matem havasındaydı gece,kendi gizeminde saklanmak istercesine
Kara bir bulutun arkasına itelenmişti yıldızlar
Ay inatla ışığında aydınlatmak için sızıyordu karanlıkların arasına
Gökyüzü bir dilencinin cepleri kadar boş matemini dökmek içim bekliyordu gelecek sabahı
Bense suskun voltalar atıyordum mahpusluğuma
Damla damla damlıyordu hüznüm mahpusluğun kaldırım taşlarına
Hüznün cenazesi kalkıyordu tabutumun kenarına yaftaladığım senli hatıralarla
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta