Matem havasındaydı gece,kendi gizeminde saklanmak istercesine
Kara bir bulutun arkasına itelenmişti yıldızlar
Ay inatla ışığında aydınlatmak için sızıyordu karanlıkların arasına
Gökyüzü bir dilencinin cepleri kadar boş matemini dökmek içim bekliyordu gelecek sabahı
Bense suskun voltalar atıyordum mahpusluğuma
Damla damla damlıyordu hüznüm mahpusluğun kaldırım taşlarına
Hüznün cenazesi kalkıyordu tabutumun kenarına yaftaladığım senli hatıralarla
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta