Azrailini Yaratan Şiiri - Devrim Özyol

Azrailini Yaratan

Kelimeye hacet yok,kendini velinimet sanmayasın,
Kurutmuşsun gönlünü, insanlıktan kaçmışsın,
Sevgi bilmeyen, ömründen usanmışsın...
Sen o kuyuya, şeytana uyarak batmışsın,
Gayrı dil dökmeye gerek yok, değersin sanmıştım...

Bilmediğin tufana kapılmışsın,
Her yüzü görmekten aşınmışsın sen,
Sana merheme yara da olmuşsun,
Hayatını sana değişene, Azrail yine sen
Gayrı sevmez yürek, bu ahir zamanda.

Tükenmez derdimi bilmeyen gönlüne yazıyorum,
Ummana savruldum,adını geçmişe kazıyorum,
Ben çakıl dolusu bir yol yürüyorum,
Esen rüzgara, yağan yağmura, hayalimi serpiyorum,
Gayrı yorgun düştü beden, dönülmeze gidiyorum.

Benimle yola çıkanlar leş kargası oldu,
Gülmeyen kaderim, bedbaht bir pul oldu,
Gelmeyen baharım, kış oldu buz oldu,
Bu halim yaman, bana ettiklerin dert oldu.
Gayrı derman da benim, bilinmeze koşuyorum.

Kendi Azrailini yaratan bir deliyim,
Ömrüme düşüme Geleceğime nedenim,
Uçurumlar ektim gönlümde, açan dert benim,
Kervan olmuş rüyalarım,kaybolan can benim.
Gayrı dönmezem feleğin çemberinden,
Gayrı sönmezem ateş gibi,
Su olur akarım düşlerine,
Şems gibi mecnun gibi Veysel gibi.

Devrim Özyol
Kayıt Tarihi : 5.10.2022 10:37:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Devrim Özyol