Azrailin Atına Bindim

"Azrailin Atına Bindim Gidiyorum...

Azrailin atına bindim gidiyorum,
Gözlerimde solmuş bir bahar kaldı.
Bir yarım dua, bir sükût, bir yorgun,
Ne bir ses duydum ne de sabah kaldı.

Rüzgâr bile ağlar ardımda sessiz,
Gölgem bile korkar üstüme düşmez.
Toprak gibi soğuk, taş gibi dilsiz,
Bir ben yanarım, dünya hiç üşümez.

Ölüm bir ırmakmış, içinden geçtim,
Her damlası bir an, bir acı, bir can.
Kederin elinden sularla içtim,
Artık bana uzak hem gök hem insan.

Karanlık örtülür alnıma gece,
Ne yıldız dokunur ne de ay iner.
Bir kefen sarılır canımın güce,
Ömrümden geriye kül kalır, siner.

Bir zaman sevdalar, umutlar vardı,
Hepsi birer mezar şimdi içimde.
Yüreğim paramparça, rengi sardı,
Kederle yoğruldum kara biçimde.

Azrailin atı nal sesiyle çağ,
Kıyamet ufkunda yankı veriyor.
Bir adım ölüme, bin adım dağ,
Azrailin atına bindim, gidiyorum.
Suskun Şair Fazlı Acar