Bu gece Azraile yalvardım:
“Gel, canımı al…”
Hayat, kırık bir cam gibi saplanıyor yüreğime;
Her parçası kesiyor, kanatıyor içimi,
Ve ben, paramparça olmuş bir ruhla odama bakıyorum…
Hüzün her köşeyi sardı, sessizlik acımasız bir fırtına gibi.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta