Azrail İn Orağı Şiiri - Aslı Yağmur Çelik

Tatlı bir rüya gibi girerdim ölümün soğuk nefesine;
Soluklarım katre katre dökülürdü dudağımdan,
Bir turnayı vururdu gözlerim,
Bir çırpıda yakardım öksüz kalmış parmak uçlarımı.
Dokunmazdım, toplayamazdım eteğimden dökülen gökyüzünü,
Yıldızlarım tenime batardı,
Gece kor gibi yakardı ellerimi.
Yanan ellerim miydi yoksa yüreğimin kibrit uçları mıydı belirsiz.
Tek celsede tükenmişti ne de olsa mecalim.
Sormadım bile; yargısız infazlardaydı tüm duygularım.
Her defasında idam masasına götürürdüm bir gülüşümü,
Her defasında tabureye tekmeyi ben atardım.
Neşter yarası gibi ince bir sızı çökerdi düşlerime,
En hassas yerinden intihar ederdi gözlerim.
Bilmezdim her koyunun kendi bacağından asıldığını,
Hep bir yabancının bacağı ben olurdum.
Soluğum tükendiği yerde Azrailin orağı olur, her bir cana ben vurulurdum...