Azrail'in Güzelliği kıssa

AZRAİL’İN GÜZELLİĞİ (kıssa)

Serap’ta kanserli hücreler olunca vaki,
Tedaviye başlamış Doktor Haluk Nurbaki!

Yavaş, yavaş erimiş vermiş yere serini,
Tedaviyle diriltmiş gencecik eserini!

Ne tamamen aklamış, ne de derdi saklamış;
Ancak ondan habersiz gezmeyi yasaklamış!

Beş yıl böyle düzenli yaşarsa eğer Serap,
Ne tümör kalır bedende ne de bir ıstırap...

Geçen her gün lehine dertler bitti sanarken,
Minnet ile doktoru yâd eyleyip anarken…

Yasak olsa da gezme karar vermesi gerek,
Üstelik de karadan işe ermesi gerek…

Varmaz gittiği yere kaza yapar otobüs,
Kemiklerden ciğere hamle eyler o habis!

Sanki zehri zerk eder içten içe yürütür,
Ciğer, kemik ve etin tamamını çürütür!

Çaresiz susar doktor umutlar da tükenir,
Oksijen bağlanmazsa her nefeste tıkanır!

Artık anlar Serap’ta günler ömrün son demi,
Dine dair ne varsa olsun onun gündemi…

Son bir gayretle sorar doktora ahireti,
Bundan sonra tövbenin olur mu mağfireti?

Morfin verip durursun ne haldeyim, nerdeyim?
Vakit tamam olunca son nefeste ne deyim?

“Kelime-i şehadet uzun gelir diline,
Muhammet, sana yeter o da geçer yerine!”

Doktorundan duyduğu ruhunu rahatlatır,
Bundan sonra ne uyur ne de serum bağlatır!

Kıvransa da acıdan uyanık kalmak ister,
Son nefeste Hak deyip muradın almak ister!

Azrail’i beklerim yaşlı mıdır, genç midir?
Herkes ondan korkuyor o kadar iğrenç midir?

Doktor der ki Serap’a “ferah tut sen gönlünü,
Beyaz atlı prenstir, kabzedecek ömrünü!

Aradan günler geçer kalkamaz yatağından,
Ne bir şey yer, ne içer; ıramaz otağından…

Son gününde, son anda bir güzel abdest alır,
Kalkıp namaz kılınca görenler dona kalır…

Günlerce yatalaktı kaşı bile oynamazken,
Sapasağlam olmuştu namazını kılarken!

Namazını bitirir dağılır rehaveti,
Nefesini yetirir getirir şehadeti…

“Doktoruma söyleyin bu gün bana özelmiş,
Azrail’im, doktorun dediğinden güzelmiş…”

MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNİ)
05.10.2018 - İSTANBUL