Azrail İle Sohbet Şiiri - Hasan Azkıran

Bir rüya ile uyandım bu sabah.
Şafak sökmüş, güneş doğmak üzere.
Duvardaki saatim durmuş...eyvah!
Vakit gelmiş, gemi kalkmak üzere.

Mahmur gözlerim, yanlış mı görüyor ne?
Yel kovan hiç durmadan dönüyor.
Yerinde sayan akrep, küskün mü ne?
Saniye döndükçe, ömür bitiyor...

Yaz bitmiş, hazan ise tezden gelmiş.
Saatler ilerlemiş, gün tükenmiş...
Güneş batmış, gök kubbede kararmış...
Vah vah...Azrail kapıya dayanmış.

Meleksin Azrail, gelme üstüme.
Helallik isteyeceğim kimsem yok.
Yüce Tanrım dur derse ki vaktime,
Yol benim olacak, sana geçit yok.

Yaşamı bilmedim doyuncaya dek.
Durmadan koştum...koştum bu güne dek.
Hiç görmedim benden başka bir eşek.
Azrail, beni şöyle irk yana çek.