Takvimden koparılır yapraklar birer birer;
Bir yıl sonra kocaman takvim tükenip biter.
Bize verilen ömür de tıpkı takvim gibi,
Her geçen gün, yırtıp atılan bir yaprak sanki.
Koparılan her yaprakla insan azar azar,
Aslında her gün biraz daha ihtiyarlar.
Hepimiz her geçen günün ardından son hızla,
Yaklaşırız günbegün koşar adım mezara.
Ve gün olur, vakit biter, ömür mumu söner;
O gün, Azrail’e hoş geldin diyebilmekte hüner!
Kayıt Tarihi : 3.4.2008 18:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!