Azizim, Söyle! Şiiri - Elif Gülşah 2

Milyonların Rabb'inin biricik kullarıyız
Dağların taşıyamadığı yükleri sırtlanmışız dünya hayatında
Acizliğimiz boyumuzu kibrimiz göğü aşmış durumda
Yine de erişemeyiz ne varlığa ne yokluğa
Umutlardır yaşatan insanoğlunu dünyada
Her nefes alışımızda yaklaşırız adım adım o sona
Tespih eder her nebatat ve hayvanat da
Hakkını veremeyiz kul olmanın yaşamakla
Halimiz arza ihtiyaç duymasada
Açarız yine de ellerimizi Allah'a
Gözyaşı, mahcubiyet ve samimiyetle
Hal dili gönül dili ve lisan ile
Amacımız ne olmalı ömür denen nefeste
Azığımız ne olmalı katılmalı ömrümüze
Üç beş nefes ve üç beş zaman
Bilemeyiz neler gelir günler ve gecelerde
Maalesef ve keşkeler kuşatmış yanımızı
Yoldaş olmak olmaz olmuş
Azizim, bu yolda yürüyen bulunmaz olmuş
Mesafeler kısalmış, uzaklıklar sarmış yanımızı
Masallar ve hikayelerde kalmış güzellikler
Kurt, cadı; prens ve yedi cüceler
Bilemez olmuşuz ve çözemez
Hani nerde o saf ve hakiki güzellikler
En derin sevgi ve saygıların diyarıyız
Eşrefiz ve mahlukatız
Aşağıların aşağısına düşen de var, elbet
Önemli olan bundan ne kadar müstesnayız
Dahası yok kelimelerin cümlelerde
Söylenmemiş söz kalmamış yeryüzünde
İnsanda bir kelime eşittir bin anlam
Bulmalı ve olmalıyız bir mana hakikatte
Yol kimine uzun kimine kısadır
Aşılmaz yollar geçilmez dağlar vardır
İsmail'e bir Hacer, Yakub'a Yusuf
Asiye'ye Musa, yola yoldaş lazımdır
Ân olacak gülecek kainat
Gün gelecek boğulacak hüzne
Günleri birbiri ardına döndüren
Elbet yol gösterecek bize de
Hükmün karşısında isyanın önemi mi var
Hakim Allah iken haksızlığa bir pay mı var
Yola çıkmadan kalbe halis bir niyet gerek
Her halis niyete işlenen bir amel gerek
Yola çık yoldan çıkma derler büyükler
Yürüdüğün yoldaki hakiki dostsa eğer
Azizim, söyle düşüp kalkmamaya imkan mı var
Arayıp bulamamanın vebali mi var
Aşk denilen sevginin hakikati Allah'adır
Azizim! Söyle, manasız yaşam yaşamak mıdır
İnkar ile yaşayanlara cennet hak mıdır
Yaşamamaya, aramamaya bahanen var mıdır?