Azizem 3 Şiiri - Oğuzhan Arıman

Öyle yakan gözlerle bakma bana ne olur
Sen benim afetimsin dokununca kahreden
Gündüzleri kısaltıp geceleri büyüten
İçimde bir yangının büyüyen telaşı var
Her akşam düşlerimde mavi bir hüzün sarkar
Artık ne çöller yakar ne kutupta üşürüm
Anlasana Azizem ben ancak sende hürüm
Ancak sende çözerim huzurun düğümünü
Gözleriyle görürüm kuşların gördüğünü
Ne olur güllerime vurmasın baldıranlar
Azizem bir tel saçın değişmem dünyalara
Teninden bir rayiha yayılır rüyalara
Çarmıha gerer beni o yakan bakışların
Her gün kuşlar vurulur dibi yok semalarda
Ay vurunca depreşir atlılar piyadeler
Yokluğunun peşinde renkler kaybolur gider
Yalnız siyah bir nokta yayılır sayfalara
Okyanuslar kaynaşır, dağlar yerinde durmaz
Gökler yağ gibi akar, umutlar tuzak kurmaz
Azizem kıyametim böyle kopmakta benim
Anla, ben güneşini yitirmiş divaneyim
Sen yoksan ötesinde neyleyim Kaf dağını
Şiirleri neyleyim bulamazsam adını
Yokluğuna var demek olmuyor, olmayacak
Sırrımı güle verdim kimseler bulmayacak
Ne olur ellerimden tut da bırakma beni
İbrahim’in düştüğü ateşte yakma beni
Belki leylaklar açar bir nebze gülümsesen
Azizem, karanlığım, güneşim, nazlı perim
Dilimde bir nakarat, tek bir hece: sen, sen, sen…