Azizem 2 Şiiri - Oğuzhan Arıman

Sular duruldukça kirlenir
Sen ak, hiç durma
Bir çağlayan ol
Yankılansın ruhumun potasında türkülerin
Ruhumun senden çekecek azabı var
Azizem, mukaddesim
Bırak gözlerinde kaybolsun sesim
Unutayım kendimi bir rüyanın ağında
Anlatmak istesem seni bulduğum her boşluğa
Anlatamam
Anlatamam kan sızar kelimelerden
Azizem, emanetim
Yandıkça azabından haz duyduğum karanfil
Gece ceylanlar uyur dağlarda
Çiğdemler açar en kuytu dehlizlerde
Çığlıklar biter
Kainat uyur
Ben yürürüm duraksız denizlerde
Meltemlerin sırtında dört bucak yedi iklim
Kaçarım suretin ardımdan gelir
Bunca zulme layık mıyım ben
Azizem, küskün dağların şakayığı
Keşke siyahı bu kadar sevmeseydim
Keşke balıkların bilmeseydim dilini
Sonu yok bir denize yürütseydim kayığı
Belki çözülürdü de yüzünün çizgileri
Belki kolay olurdu tüketmek seni
Azizem, yokluğu gül kokulum
İstemiyorum sensiz ağaran tanyerini
İzin ver bir parça ekmeğimi hep seninle böleyim
Bırak gözlerinde öleyim.