Azize Şiiri - Hanifi Okyay

AZİZE
Bir tebessüm ile gelip de oturdun baş köşeye!
Nedir senin benim ile derdin Azize?
Nasıl oluyorsa hep ben düştüm ters köşeye!
Zihnim de bir kılçık, bir de sen varsın Azize.
Hangi yöne baksam sen, hangi dağa çıksam sen...
Yağmur olup hep üstüme yağdın;
Ne iş yaptımsa hep beni sınadın:
Yetmezmiş gibi gözlerimi dağladın
Sen ne verdin ise onun ile yetindim Azize.
Kara bulut gibi çöktün aydınlık dünyama!
Prangalar vurdun bütün umutlarıma.
Hep ben yenik düştüm duygularıma;
Nasıl oluyor da sen hep galipsin Azize?
Sen sordun sen cevapladın
Gölgem gibi beni kovaladın
Her an her dakika kalbimi yokladın
Sanki sır gibi ellerden de sakladın
Anlayıp çözemedim seni Azize.
Artık çekilmez oldu kahrın.
Yetti: Senin olsun baharın ile yazın.
Canımı yakıyor canımı, içimdeki sızın;
Belamısın ne? Git başımdan git Azize.
Hanifi OKYAY 04.04.2010 / 20:20