Aziz Öğretmenler Şiiri - İbrahim Korkmaz

Yeryüzünün tükenmez müzeyyen çiçekleri
İlmin kapısını açan aziz öğretmenler.
Tek onlarla yaşanıyor hayatın zevkleri,
Gönüllere sevgi eken aziz öğretmenler.

Karanlık olan hayatı aydınlığa çeviren,
Önüne çıkan bütün engelleri deviren,
İlim öğretip bizi ahlaklı yetiştiren,
Gönüllere sevgi eken aziz öğretmenler.

Cehaletin önüne geçip “dur” diyen odur,
Binlerce öğrenci taşıyan en büyük sudur,
Gösterdikleri yol sevgi ve ilim yoludur,
Gönüllere sevgi eken aziz öğretmenler.

Çoğu kişinin hayatını nura döndürdü,
Ümitleri parlatıp karanlığı söndürdü,
Yüreklere altından kıymetli değer gömdü,
Gönüllere sevgi eken aziz öğretmenler.

Gönüllerinde ateş değil hep sevda dolu,
İlimdir karanlıklara asla düşmez yolu,
Güneşten daha parlak ilimin sağı, solu,
Gönüllere sevgi eken aziz öğretmenler.

Öğrettiği her harf için kölesi olayım,
Yanında bir ömür hep çiçek gibi solayım,
Bize deva oldu canımı deva sunayım,
Gönüllere sevgi eken aziz öğretmenler.

KORKMAZ’ der onlar bizim kıymetli baş tacımız,
Gönlümüzde yar beynimizde ilim hocamız,
İlimle ısınacağımız bir tek sobamız,
Gönüllere sevgi eken aziz öğretmenler.