Ah azizim, ergonomik koltuklarda çürüyoruz, çürüyüp gram gram ölüyoruz. Bizi lök gibi süngere çökerten, süngeri bizde, bizi süngerde eskiten, seni beni tel tel öldüren, bu kentliliktir azizim bu burjuvazi.
Bırak dağınık kalsın toparlanması gereken ne varsa, tez elden kıralım dümeni azizim. Vedalaşmadan terk edelim uzaklaşalım. Buldozerler gelmeden, ruhumuza müteahhitler kat karşılığı çöreklenmeden, parmaklarımızdan uğur böceklerinin havalanacağı yeşillere göçelim. Hangi dağda çobanı yakan bir ateş varsa söndürelim. Hangi dağda ateş yakan bir çoban varsa alnından öpelim. Çoban çeşmelerini şenlendirelim.
Ah azizim kent, ateşten gömlek. Kentlerde açılmış, pandoranın kutusu, her muhit burada bir gayya kuyusu.
Kent, kan ağlayanların kanına ekmek doğrandığı, feleğin sillesini yiyenlerin dilinden düşmeyen feveranı. Yerden göğe kadar hapçıların rantçıların,talancıların cirit attığı ,meskun mahaller kumkuması.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta