Aziz Çınar Şiirleri - Şair Aziz Çınar

Sen etrafı ateşle çevrili akrebin halini bilemezsin.
Sen örümcek ağına düşmüş sineğin halini bilemezsin
Kanatsız kuşuın halini anlayamazsın.
İşte ben o haldeyim,Sen bilemezsin....

Yavrusunu kaybetmiş annenin yüreğini bilemezsin.

İnsan bazen insandır
Bazen canavar…
İnsan beyninde cehalet saklı
Asaleti yaradılışında var

İnsan üstünde elbise

Bir memleket verin bana..
İçinde suç olamayan,terör olamayan,bomba olmayan,
Evladının acısını nasıl dindirir şu ana;
Mayından ölmüş oğlunun yerine kara taşa aşk bağlayan.

Bir millet verin bana...

O kadar siyah ki, o kadar siyah gözlerin
Kömür gibi gece gibi karanlık
Bir baksam içine düşerim kaybolurum gözlerinde
O yüzden bakamam
O yüzden korkarım karanlıktan....
Kaşların sanki sürme çekmiş gözlerine

Meyhanede içmiş,sokaklara düşmüş
Ben bir garip serseriyim
Sana aşık senin için ölmüş
Ben gözlerinin esiriyim..

İyi düşün,sesini dinle kalbinin

Ey insan sen görme hala cehennemde yananı.
Pir Sultan'ın itleri bildi de sen bilmedin haramı
Tüm kalbiyle İslam'a gönül verenler...
Bu dünyada boşa yanmak reva mı?

Siz dünya için ağlayadurun...

Koşarak varsam yanına ananım.
Topragını doya doya öpsem vatanımın
Uyansam gölgesinde ay yıldızın
Gurbette huzur vermıyorki bayram sabahı

Aynı duygu yok gurbetteki ezanda

Sana rastlayacağımı bilimiyordum
Bu hayatta........
O yüzden aşkı evde bıraktım
Emanet ettim zamana...
Boşuna dökülmesin gözünden yaşlar.
İyiki emanet etmişim....

Biz akraba değil,kardeşten öteyiz...
Birbirimizi ölümüne severiz.
Hani nerde o güzel günlerimiz,,,
Neden çektin gittin be Emmioğlu...

Birisi sana vursa benim canım acırdı..

Ne yokluklar gördü, ne çileler çekti,
Yetmişinde ansızın çekti gitti,
Hasret kaldık gülüşüne guzum deyişine
Sensiz bişeyler hep eksik Fatma Nine..

Yaylada barakaydı, sadece tek gözdü evi