Azıp Şişiyor Şiiri - Ahmet Arslan Hadimi

Azıp Şişiyor
Ne zaman oturup, hayale dalsam
Elime bir kalem, bir kağıt alsam
Kendimle baş başa, yalınız kalsam
Nefsim kabarıyor, azıp şişiyor

Karala kağıda, harfler konuşsun
Kelime, cümleler, şöyle uçuşsun
Görenler okusun, senle buluşsun
Deyip kabarıyor, azıp şişiyor

Şu konu dillensin, uysun gündeme
Başkasına sakın, aferin deme
Durup durur iken, ücret ödeme
Deyip kabarıyor, azıp şişiyor

Takatin tükenir, gücün kalmazsa
Dostların okuyup, haber salmazsa
Beyitler, dörtlükler, alarm çalmazsa
Sen varsın, sen deyip azıp şişiyor

Üzerine çöker, kapkara hüzün
Kalbin hüzünlenir, yaşarır gözün
Faydası da kalmaz, söylenen sözün
Hala ben, ben deyip, azıp şişiyor

Ahmet Arslan’ım der, vicdan sesime
Rabbim fırsat verme, azan nefsime
En hayırlısı yaz, son nefesime
Gelmezse hidayet, azıp şişiyor
Ahmet Arslan Hadimi……050318