Azıksız Posta Şiiri - Seyfi Karaca

Soğuk bir demirden
Aydır belki yana yana kül rengi uzak
Zülfü sarı görünmezlerin içinden geçen leylim leylime
Başından belli gemi direklerinin gözcüsüymüş, yorgun fenerler kalyoncu limancı,
Uzaklarda can yitirirmiş kıyılarından kopan sıla çığlıkları
Gündüzki,
Kavurgasız kalan bir martı dudağından hazin seslerde
Azıksız,
Pusatsız,
İşte daha yenice düştüyse çalar saatlerin çıngırakları nideme
Buraları ve böyle seferi güneri cehennem Issızlığına cam gibi baktıran
O misket cocuk bizden ayrılalı çok oldu çok..!
Bilse bilse halden sukunu ikrar bilir efkarın, çaldırırsa gramafon,
eski hatırlar yadına çaldırır
Sağır rüzgarlarla eser, el alem
Göğsünde çürümüş bir hasretin yangınına..
....ille de ona..
denkleyip yorgunumuzu, bitişini duyurur gelen giden kapılar
Posta düdüğü paydosa, hepbirağız tek melodi
Hayat dediğinse basma kalıp fabrikalarda volta dönen mahkumdur;
Yalnızlıkların buluştugu noktada yolları kimseye uğramayan kent gibiye
Yükseğe devir sayar motor –çark
Yüzleri daha da oldukca dünkülerden vakitlerin
İyce olgunlaşmış güz gibidir her veda
Elden gelmezlere erişilmez olursa menzil
Her akşam sabahını solmuş karanfiller demetinden kısacık ömürle
Kavrulur çarelerinde tuzlu yara
Ağusunu katığına
Bal eylediğimizin….

Seyfi Karaca……………….Subat / 07