Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Güzeldi..Saygilar.
gerçekten güzel yüreğinize sağlık tebrik ederm
çok güzel bir şiir olmuş selamlar refik kutlu
Herkes düz yolda yol alır, o zoru seçer gider,
“Zulmün çarkına çomak”der, sel olur coşar gider,
O bir yiğit er ki hedefe yürümez, koşar gider,
İlim yolunda tükenmeyen bir mumdur AZERİ’M…
Madde çirkeftir, sevgi çiçeği açar gönlünde,
Ölse düşürmez bayrağın dimdik tutar elinde
VATAN AŞKI bitmeyen bir türküdür dilinde,
İlim yolunda tükenmeyen bir mumdur AZERİ’M…
AZERBAYCAN'I ÇOK SEVEN BİRİ OLARAK GÜZEL ŞİİRİNDEN DOLAYI SENİ YÜREKTEN ALKIŞLIYORUM FERİDE HANIM.
CANIM AZERBAYCANA GELMENİ SABIRSIZLIKLA BEKLİYORUM. YÜREĞİNDEN ÖPÜYORUM .TEBRİK EDERİM
Karabağda Soykırım
Balalara sıkılırken kurşunlar
Kadın erkek ayırmadı vuranlar
Süngüleyip kinlerini kustular
Ermenistan bu zulmünü unutmam
Karabağda soykırımın izi var
hukukende tescillenmiş karar var
Kaçkınların haklarını yok sayar
Gözü yaşlı soydaşımı unutumam
Ermeniler asırlardır kin kusar
Dünya alem bile bile kül yutar
Siyaseten karar alıp hak sunar
Danışıklı ihaneti unutmam
Azerbaycan ağıt söyler dert yanar
Karabağda bağlar viran gül bizar
Toprağında baykuş öter öz yakar
Gamı gamım gamlarını unutmam
Kaçkınların meskenidir vagonlar
Yıllar geçti adam oldu balalar
Sarılmıyor her nedense yaralar
Türkçü ruhum göğe çıksa unutmam
Kaçkınların hakkı için satırlar
Şehitlere vefa borcum duygular
Gazilere tamer derki bozkurtlar
Ülkünüze gönüldaşım unutmam
Türk yurdunda türk soyundan hükümdar
Aliyeve sahip çıkın soydaşlar
İki devlet bir millete selamlar
Elçi beyle haydar beyi unutmam
Mehmet Tamer Altıparmak
kardeşim 10 puan ve yorumsuz
Sevgili Bacım, Ermenilere Karabağ Topralarını, Peşkeş çekenlere, Hocalı Katliamını Gereçekleştirirlerken, Ses çıkarmayan siyasal iktidarlara, Ermeni Açılımı yapmaya çalışanlara, Dolayılı olarak Kürt Açılımı yapmaya çalışanlara öylesine bir tokat vurmuşunuz ki, okurlarsa acısını Öbür dünyada bile çıkaramazlar, Yüreğine ve Kalemine Sağlık, Dik duruşlu bir yüreksesi Ygitçe bir davranış, Kurtuluş savaşındaki , Fatma Nineler , Kara Fatmalar, Yanlız feler gibisin, tam puanımla sayğılar sunarım , Saygılarımla
Ermenilere taviz verme yolunda yürüyenlere güzel tokat ve Karabağ'a da destek veren harika bir yürek sesi olarak algıladım.Tebrikler bacım.
Azeri yurttaşlarımız ve dostlarımız bu övgüleri fazlasıyla hak ediyor.
Güçlü kaleminizi tam puanla kutluyorum Feride Hanım.
Selamlar, sevgiler.
anlamlı değerli dörtlükler...
azeri kardeşlerimizi yakından tanıyınca bu dizelerin nasıl yerli yerine ulaştığını anlamak daha kolay..
saygılarım yüreğinize değerli kardeşim...
azerbaycan da karabağ daki soydaşlarımıza bu mübarek günler yüzü gözü hürmetine kabul ollması dileğiyle dualarımızı ve sevgilerimizi gönderiyoruz...
yüreğiniz ve kaleminiz hiç susmasın...
Kaleminize sağlık
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta