İmla Kurallarına Aykırı bir Özne Uykusu

sen
belki'lerin kanadını
ancak sapanıyla öldürdüğünde
bütün imgelerim kar tanelerine özendi
yarısını bile yaşayamadan hayatın

hiçbir 'tümce'ye sığamadı cümlelerim
basit bir çekim eki kaldılar sen'de

bana sırtı kambur
hiçlik kadar esmer
mermer kadar sert
sivri dilli acılar bıraktın

bana asla'nın dünyasında
bana çünkü'süz" bir kıyamet bağışladın
bana ağzından öpülesi bir çığlık
bütün özgürlüğüm silindi gitti
cehennemimle kaldım

beni iki nokta üst üste
şefaatsiz bir günaha düşürdün
beni den'siz bir kuyuya

bana ama'lı
virgülleri bol dramlı ve yamalı
bana soğuk bir namlu bağışladın
bana alnından öpülesi bir intizar

hunharca katledildi kelimelerim
cinnet artığı gölgelerden
tırnak içinde yersiz yurtsuz gövdelerden
şiir atları beledim kendime
hangi ülke ister ki ben'den çekip gidenleri
parantez içine hapsettiğin
bağımsızlık isteyen o yalın ayakları
o biçimsiz elleri

karanlık dizelerin efendisi
üslupsuz direnişlerin ta kendisi ..

iki ayraç arası
hürriyetsiz sabahladığım
uyaklarında sallandığım son kıyametim
bu olabilir
!

şimdi hangi devrim
uzandığım topraklara bir damla güneş sıkabilir
!

_boran