Azatlık Destanı... Şiiri - Erdoğan Çeçen

Azerbaycan’ın sevinci bizim sevincimiz,
kederi bizim kederimizdir.
Mustafa Kemal.

Tarihler belirler geleceği…

Yıl 1918…..
Başladı azatlık sevdası…
Kepçeli eller engel…
Boyun bükülmedi,
Yürek yaralı…

Bir kederli daha vardı yanı başında,
Yüreği, êl elindeydi.

Azatlığa mahkum olunurdu ancak! ....
Çakmıştı bir defa kıvılcım şimşekleşmişti.
Göklere eren keskin fikirler,
Kıracaktı kelepçeleri birer, birer.

Devşiren zaman değildi sadece, fikirler de devşirdi.
Aktarıldı birbirine bütünleşti, gittikçe büyüyen halkalar gibi.
Bu halka içinde susmayacaktı Ahmet Cevat,
“Men bir gulam, yerim altun, suyum gümüş, özüm aç,
Atam mahkum, anam sail, êlim her şeye muhtaç.” diye haykıracaktı.
Boynunu sunacaktı darağacı’na, Behrudi,
Mayıs’tan evvel ki, nisan da ağlayacaktı…
Her şey vakti gözler, vakte imkanı’yı, bekliyordu Azaplı…

Azatlığa mahkum olunmuştu ya, top yekün,
Vazgeçilemezdi elbet,
Bağımsız olmalıydı, Azerbaycan’da ilelebet…

Yıl 1991…
Tank namlusuzlaşmıştı,
Gözlerden yayılan sevinç ışıklarıydı,
Kaldırdı karanlığı…
Nihayet belirginleşti AZERBAYCAN,
Vakt, tamama ermişti,
Ayrılık kucaklaştı.

Biri daha vardı sevinçli,yanı başında
Artık, rahat uyuyacaktı…

Vatan hasretini çekmeyecek, Zalimğan,
Unuttu, bu şad haberle sildi derdini, Mirza Hasan…

Azerbaycan’ın ATATÜRK’ü Aliyev’dey di kumanda…
Hedef; dünya’ya örnek model oluşturmaktır,
Diğer mazlum milletlere yol gösterecek…
Değiştirmek makus talihi coğrafya’da,
Yapmak, altı da bir, üstü de bir yerin,
Ve ispatlamak; doğusu, batısı olmaz kürenin…

Bir sevinçli ve güçlü ülke var yanında,
Tek millet, iki devletten biri.
Yanı başında…
Yanı başında…