Azap Treni (E) Şiiri - Engin Ergen

Azap treninin rayları altında ezilen
Masum bir çocuktan ne farkı kaldı ki; yüreğimin gidişinle
Hangi ölüye hüküm verecek isimsiz kalan asaletin
Bunca acıya dur diyebilir misin sen toz bulanık hayalinle
Buğulu gözlerimden süzülen bir çiy damlası
Ciğerime çektiğim zehirden de esaslısın
Dudaklarımın ise cesaret edemediği yegane sabır duası
Sen öyle bir şeysin ki; sen yaraşırcasına adını koyamadığım
Bir sözüne kul olmadı mı bu canımın efendisi
Hasretinle bataklıklara çökmedi mi ruhumun ta kendisi
Yalanlarını meşale gibi sıkıştırdın ya sen avuçlarıma
Sevenlerin katında hangi mezhebe yönelttin, niye, neye inansın
Yalan olan ben isem, ya doğru olan hangisi
En yüce duygudur diye bilirdim tanrı katında sevmenin
Keşke...diye diye tadına varamadım bir kere sevilmenin
Seni tanıyınca sandım ki bu defa oldu
Çok geçmedi ya aradan yüreğim belasını buldu
Şimdi ne söylesem de acısı diner mi çektiklerini unutur mu
Dön gel azap treni, tenim soğumaya başladı üşüyorum
Terk edince sen gönlümün garını her bir şeye küsüyorum
Vefasız o kalbin esaretinde yaşıyorum
Dön gel azap treni dön gel...
Umutsuz, yaralı yüreğimle aynı yerde bekliyorum