Azap dinmiyor Şiiri - Birkan Demirci

Birikiyor içimde sustuklarım,
her nefes alışı bir yük gibi taşıyorum.
Gecenin en karanlık yerinde,
uyku değil, düşünceler çağırıyor beni.

Azap, sessiz bir misafir,
kapıyı çalmadan giriyor içeri.
Gözlerim kapalı, ama uykuda değilim,
hatıralar sıraya dizilmiş,
bir bir dökülüyor üzerime.

Kimse bilmiyor,
bu iç yangınını,
gülüşün altında saklanan kırıkları.

Yarına dair umutlarım vardı,
ama zaman ellerimden aldı hepsini.
Şimdi sadece beklemek var,
ve her bekleyiş, bir bıçak daha saplıyor kalbime.

Dışarıda insanlar konuşuyor,
hayat akıp gidiyor,
ama benim içimde fırtınalar susmuyor.

Azap, gölgesini bırakıp gider belki,
belki de hep burada kalacak,
hiçbir yere gitmeden,
sessiz, soğuk ve ağır.