AZAP ÇİÇEKLERİ
Erkenden kilit vurulur kapına,
Kurşun gibi düşer canına bu sürgüler...
Yeniden ranzana mahkumsun,
Ufak pencereden gökyüzü azıcık görünür,
Umut azıcık görünür,
Çare azıcık görünür,
Çaresizlik kocamandır!
Dışarıya çıkmayan, çıkaramadığın,
Bir türlü üstesinden gelemediğin çaresizlik!
Koğuşun içinde bir ölüm soğukluğu!
Bir kabir havası...
Ve çaresizliğinden açan azap çiçekleri!
Sen beni uzaklardan sevsen de hiç bir şey değişmiyor gülüm...
Lokman HAMİTOĞLU
Lokman HamitoğluKayıt Tarihi : 19.9.2006 00:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!