Azalış Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Bedenim terkediyor yavaş yavaş beni.
Önce dizlerimde ağrılar, gözlerim sonra belki.
Kirleniyor yüreğim, bakışlarım dertli.
Bulutlar, deniz, güneş..... hepsi bir isim şimdi.
Çağlar öncesinden bir dilin kucağındayım.
Bekliyorum; her yanım başka yerde.
Doğa içinde doğayım, mazeretsiz burdayım.
Ama, bedenim kalleş, kollamıyor hiç beni.
Çizgiler yükleniyor yüzüme, sıkıntıyla uzaklara
dikiyorum gözlerimi. Ellerim uzanıyor sulara,
çaresiz özür diler gibi. Neden bu suçlu tavırlar..?
Kim sürüyor bu izi. Bir sürek avında kaybettim
özlemleri. Saldırıyor gece sorgusuz, sualsiz.
Bedenim cesur elbet, ama, elden ne gelir.

Bedenim terkediyor beni, bana hiç sormadan.

27/02/2000