Az Sonra Vakit Kaybedeceksiniz

“Yine seni seçtik” dedi felek...
Pikachu’nunki gibi olan hayatıma
Bir yara bandı daha eklenmişti galiba...
“Çekmeceden alsana” dedi annem...
Kalkıp çekmeceye yöneldim
Aslında erkendi...
Felek faaliyete geçmemişti
Napacaktı acaba bu kez
Yapacak bir şeyi kalmış mıydı? ..
Ah tabi ya
Aşık oldun ya kızım
Onu çok gördü sana
Oof of, bir o kalmıştı zaten...

Oturup beklemeye başladım
Trenler geçiyordu binmiyordum
Zaten tren için gelmemiştim
Zaten orası da istasyon değildi...
Feleği bekliyordum
Gelsin,yüzleşecektim
“Yeter be! ” diycektim
“Artık Pokemon gibi yaşamaktan bıktım
Başkalarını seçin artık! ” diycektim...

Geliyordu işte,
O kalabalıktan seçmiştim o haini
Koşarak yaklaştım, arkadan omzuna dokundum
“Yakaladım seni kahpe felek! ” dedim
“Karıştırdınız herhalde bayan” dedi
“Ben Talih,
Hayret sizi buralarda hiç görmemiştim”
Hakikaten ben de ilk defa görüyordum
Ama bu herif ne diye sırıtıp duruyordu ya?
“Niye gülüyorsun ya,üstümde komik bir şey mi var? ”
“Sizin beni tanımadığınız belli,
Benim görevim yüze gülmek ve kapı çalmak” dedi.
“E, benim yüzüme neden gülüyosun? ”
“Siz aşık olmuşsunuz galiba,
Beni sizin yüzünüze gülmek için gönderdiler! ”
“Bir karışıklık olmalı, ben feleği bekliyordum”
“Buradayım zaten! ” dedi biri pis sırıtışıyla
Ve birden tarihin en büyük kapışmasına tanık oldum
“Sen de iyi alışmışsın hep sen geliyor olabilirsin
Ama bu sefer göreve ben geldim,
Al kağıtta yazıyor işte
Görevli Talih, şahıs Duygu Dinç”
Koymuştu lafı Talih ama
Feleğin vazgeçmeye niyeti yoktu
“Umrumda değil işimi senden öğrenmiycem
Bu aşkı bozmam gerekiyo,
Tıpkı daha önce yaptığım kötülükler gibi” dedi
Ve bir Erol Taş gülüşü koyverdi...

Talih de dişli çıkmıştı
“Kızın hayatını mahvetmişsin zaten
Az müsaade et de kız nefes alsın
Aşkta bari kazansın! ”
Bense sesimi çıkarmadan onları seyrediyordum
Talihten yanaydım aslında ama
Felekle de uzun bir geçmişimiz vardı
Kanım ısınmıştı kerataya bir kere
“İyi olan kazansın! ” dedi Talih
“Yok öyle” dedi Felek
“Amma pay çıkardın kendine! ”
“Yeter be! ” dedim,şiirde 2. kez geçiyordu farkındaydım
Ama başka ne diyebilirdim ki? ...
“Neden olayda kahraman olan şahsa sormuyorsunuz ki?
Böyle yersiz kavganız niye
Neden o karar vermiyo! ” dedim
İyi laf etmiştim sustular...
Önce Felek hak verdi bana
-Hayatımın gidişatını kötü yönde düzenlediğini sandığındandı-
“Doğru bırakalım iş olacağına varsın”
Talih de güveniyordu kendine
“Eyvallah bana da uyar”
“Şimdi siz gidin bana cep no’nuzu verin
Ben olay iyi sonuçlanırsa sizi 2 kere
Kötü sonuçlanırsa 3 defa çaldırırım,ok? ” dedim
Kabul ettiler...

Onlar yavaş yavaş başka insanlara
Ben de hızla ‘O’na yöneldim
Bulmam zordu biraz
Nerede olduğunu yada olabileceğini bilmiyordum
Ne düşündüğünü de...
Aşık olmak ne zor işmiş! ..
Nasıl olduğunu anlamadan buluyorum onu
Yürüyorum ona doğru
Hatta koşuyorum
Bana önce şaşkın,
Sonra olup biteni anlamış olarak bakıyo...
Tam yanına vardığımda
“Stop! ” diyo yönetmen,
“İyi de yönetmenim,yorgunluktan geberiyoruz
Sabahtan beri aynı sahneyi 7 kere çektik
Yeter artık! ” diyorum
Şiirde 3. kez diyorum yeter diye ama
Bu sefer de duruma en çok uyan bu...
Yönetmen şöyle bi bakıyo
“İyi o zaman,paydos! ” diyo...
Set yavaş yavaş boşalıyo
Herkes biryerlere gidiyo
Böylece bir sahne daha
Çekilemeden son buluyo...
Ama Felek & Talih ikilemim aynen devam ediyo...

(18.04.03)