AZ SONRA
az sonra çıkacağım karakoldan az sonra anne
devletimin namus diye tutuşturduğu silah elimde
senin öğrettiğin dua ve salavat var dilimde
artık ismini duayı salavatı söyleyemeyeceğim de
onu söyleyeyim dedim karakoldan çıkmadan önce
az sonra çıkacağım karakoldan az sonra anne
biliyormusun burda herkesin kaderi aynı kısmetide
hepimizin maddiyatı aynı yaptığı tahsili de
hiçbirimiz İstanbulu görmemişiz hiçbirimiz denizide
onu söyleyeyim dedim karakoldan çıkmadan önce
az sonra çıkacağım karakoldan az sonra anne
benim ne işim var santranç masanın içinde
ben tornacıyım bilmem santranç oynamayı anne
piyonlar ölüyormuş şah-vezir ölmesinler diye
onu söyleyeyim dedim karakoldan çıkmadan önce
az sonra çıkacağım karakoldan az sonra anne
belki geri hiç dönmeyeceğim belki öldüğümde
içime bir sevinç çöktü seni rüyamda gördüğümde
belki artık senide rüyamda göremeyeceğimde
onu söyleyeyim dedim karakoldan çıkmadan önce
18.08.2011
Faruk SezerKayıt Tarihi : 24.9.2011 11:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!