Az Ötede Şiiri - Hüseyin Aktaş

Senden az ötede indim.
Adım adım titredim, sökülürken düşlerim
Rüyalarım, yalpaladı İstanbul.
Sokaklarında her cinayeti,
Cani gibi izledim

Neden İstanbul neden?
Sevdiğim az ötede,
Kalbimi gömerken esirliğin bağrına
Salyalı bir dudağa değdi ölümüm.
Zincirleniş bu muymuş, İstanbul?
Kaldırım taşında dimdik akıtmak gözyaşını
Bu muymuş,
Bir filozof doğurmak bir anda?

İçtim İstanbul,
Bir yudum çektim, yıktım harami evlerini
Bir deprem verdi dualarım
Hadi dedim tüm teröristlere
Bin ölümlü intihar edeyim
Olmaz mı?

Çıldırış tayları sokaklarını yağmalarken
Haramilerim beynimden boşalır parşömenlere
Hem mecnun hem hunhar öpülüşün
hem de az ötemde gömülen düşlerim

Ey, İstanbul!
Kanımı çekerken güneşin,
Elbet akacağım toprağına.
Belki dolu, belki kar, belki yağmur bedenimle
Her köşende ben olacağım
Çiçeklerin beni kokutacak
Her çimeninde ben
Cami avlularında şakırdarken
Gözüne düşeceğim
İstanbul

Ağlayacaksın aldanışımın az ötesine
Az ötelerde